Ingolstadt Üniversitesi'nin durumunun diğer özellikleri hakkında, Ickstatt'ın mektubundan da anlaşılacağı üzere, Cizvitlerin entrikalarından muzdarip olan Profesör Schollinger'in mektuplarından iki alıntı daha yapılabilir. Schollinger, 4 Ağustos 1774'te Lori'ye şöyle yazıyor:
"Eski Cizvitler, her yerde yaydıkları küfür ve iftiralarla ne kadar çok kargaşa çıkarmışlardır! Tek bir yabancı profesör bile tartışmasız kalmış mıdır? Ve onlara öğretim ve günah çıkarma koltukları bırakıldığı ve şehirlerde, hatta sarayda birlikte yaşamalarına izin verildiği sürece, bu durum hep böyle devam edecektir."

19 Eylül 1774'te Lori'ye karşı şöyle şikayet ediyor:
"Bu insanları alçaltmak ve kendilerini tanımalarını sağlamak için başka bir yol kalmadı mı? Cizvit enstitüsünün miras aldığı günahın hiçbir vaftizle yıkanıp silinemeyeceğine inanıyorum. Onların koltuklarını, öğretim, vaaz ve günah çıkarma koltuklarını ellerinden alırsak, kesinlikle daha az zarar verebilirler."

            Bu koşullar altında Ingolstadt Üniversitesi'nde profesörlük yapmak kolay olmamıştır, çünkü profesörler arasında parti bölünmeleri yaşanması kaçınılmazdı. Ancak Cizvit partisine üye olmayanlar da, Ickstatt'ın koruma sistemi nedeniyle kendi aralarında partilere bölündüler. Weishaupt, kendi konumunu Ickstatts, Loris ve Leitner profesörünün desteğine borçluydu (Leitner, 19 Ekim 1771 tarihli bir mektupta Lori'ye onu sıcak bir şekilde tavsiye ediyordu), ancak, özellikle onun görüşüne göre, işlerini sonunda üstlenmek zorunda kaldığı yeterince tembel ve yetersiz profesörler zaten mevcut olduğu için yeteneksiz görünen kişilerin koruma yoluyla başka profesörlükler almasını hiçbir şekilde kabul etmiyordu. Burada, daha ayrıntılı olarak ele alınması gereken bir konuya geliyoruz, çünkü yeni yazarlar, Weishaupt'un Ickstatt'a karşı nankörlüğünü, onun aşağılık karakterinin bir göstergesi olarak özellikle vurgulamaktadırlar. Onun makamlara tırmanma düşkünlüğünü de aynı şekilde değerlendirmektedirler. Orijinal mektuplara bakıldığında, birçok şey çok farklı görünecektir.