Bu nedenle Weishaupt'ın - daha önce profesör olarak zaten üniversitenin bir süsü olmak için tamamen yetersiz olduğunu düşündüğü sözü geçen Rhormüller'in atanmasına karşı çıkmış olan - dekan sıfatıyla sadece bu kişi hakkında değil, aynı zamanda onu himaye eden Weinbach hakkında da daha keskin ifadeler kullanması şaşırtıcı olamaz, çünkü onun rahatlık düşkünlüğü yüzünden giderek daha fazla işi kendi omuzlarına almak zorunda kaldığını görüyordu.

Weishaupt 19 Mart 1775'te fakülte adına yazdığı bir mektupta önce Lori'den Rhormüller'in atanmasına ikna olmamasını rica ettikten sonra - ki bu Profesör Weinbach'ın tüm kurulun isteğine karşı yaptığı bir teklifi idi ve bu yüzden hem fakülte hem de diğer sivil profesörler ona son derece kızmışlardı - şöyle devam ediyor:

'Bize gizlice çevirmek istediği bu oyunla hoşgörümüzün böyle bir darbe almayı hak ettiğine inanmazdık. Bu konuda hangi kaynaklardan hareket edildiğini ortaya çıkarmak istiyoruz. Ekselansınızı önceden uyarırım ki, bu işte çıkar ve başka entrikalar da devrede. Yaşlı Bay von Ickstatt hala Münih'te olduğu sürece raporumuzu şimdiden gönderme konusunda tereddüt ediyordum, sadece Ekselansınızdan ısrarla rica ediyorum, onun önerdiği Rhormüller'in onaylanmasını engelleyin.

1. Fakülte, en azından önceden fakülteden birine teklif etmiş olmayı hak ettiğine inanıyor.
2. Bu insanı consulta facultatis'te**) önermemesi gerekirdi, bu şekilde bize haksızlık yapılabilir.
3. Bu Rhormüller, çok sıradan bir insan ve Profesör Schmied'in eski famulus'u olarak böylece profesörlüğümüze ortak olmak istiyor.
4. Dolayısıyla başka birine ödemesi gereken yerde Enstitüleri bedava üstleniyor.
5. Kendisi Bay Weinbach'ın kız kardeşiyle evlenmeyi teklif etti.

*) Weinbach
**) Fakülte danışmasında