6. Yaşlı Ickstatt beyefendi, Bayan Heppenstein*) tarafından ikna edilmiştir.
7. Fakültemizin durumu, bir profesörün ayrılması durumunda, onun yerine çok mükemmel bir kişinin atanmasını gerektirmektedir, aksi takdirde bizim için her şey biter.

26 Mart 1775'te Weishaupt şöyle yazıyor:
"Son mektubumda Ekselansınıza, fakültemizin Profesör Weinbach'ın davranışları yüzünden düştüğü güç durumu bildirme lütfuna erişmiştim, ancak şimdi güvenilir kanıtlarla öğrendiğimize göre işler o kadar ileri gitmiş ki, Bay Rhormüller Baron Ickstatt**) tarafından Münih'e çağrılmış, bu nedenle kimsesizliğimizde bu konuda bir kez daha Ekselansınıza başvurmaktan başka tesellimiz kalmıyor, çünkü bilinen vatanseverliğinizden, ilimlere olan sevginizden ve tüm çıkarcı niyetlere karşı olan antipatinginizden, haklı endişelerimizin göz önünde bulundurulacağını ve bir zamanlar kendinizin de üyesi olduğunuz circulus Juris consultorum'un bu kadar acınacak şekilde aşağı çekilmeyeceğini ancak umut edebiliriz. Bu nedenle şunları söyleyebiliriz:

1. Kesin temelle şuna dayanabiliriz ki, Bay von Weinbach bu yıl görevini çok ihmalkar şekilde yerine getirdi; bu yüzden Serenissimo'dan defalarca en hassas uyarıları aldı ve eğer ben Deputatus facultatis Juridico olarak Münih'te görünürsem, onurumuzu haklı çıkarmak için bu lütufkar emirleri eludiren***) entrikalarını ortaya çıkaracağım.
2. Gerçekten iddia edebilirim ki, bu tüm meselede, ubi de Jure tertii agitur, her şey fakültenin haberi olmadan gerçekleşti ve henüz mevcut profesörlükler varken facultas publici legendi ad extrarum doceri edildi.
3. Bu durumda şu düşünceye varmalısınız ki, Bay von Weinbach'ın amacı bin gulden maaş almak ve yine de hiçbir şey yapmamak."

*) Aynı kişi Ickstatt'ın yeğeniydi.
**) Weishaupt bu Rhormüller'in de himaye edildiğine ikna olmuştu, bu yüzden öfkesi hamiye karşı da kışkırtıldı.
***) Kaçınmak.